Op zaterdag 12 oktober stond voor het tweede team de uitwedstrijd tegen Aartswoud gepland. Aartswoud heeft dit jaar een sterk team op de been gebracht en zijn, hoewel zij de eerste ronde verloren, niet te onderschatten. Na een emotionele toespraak i.v.m. het recente en onverwachte overlijden van de voorzitter van Aartswoud nam de wedstrijd een aanvang.
ikzelf speelde een Koningsindische partij op bord 8 tegen Jan Stapel (1911). Na een zetje of 15 theorie mochten we het zelf bedenken. Rond zet 20 begon ik me wat ongemakkelijk te voelen in de stelling en bood remise aan. Na enig denkwerk werd dit door Jan geaccepteerd.
Op bord 7 Nico Felten tegen Sjoerd Kelder (1916). Nico kwam niet goed uit de opening en kwam een pion achter. Compensatie was er niet of nauwelijks dus leek er weinig hoop op een resultaat. Maar Nico ging er eens goed voor zitten en kwam langzaam steeds beter in de stelling. Materiaal werd terug gewonnen en toen de tegenstander na een penning werd gedwongen tot stukkenruil stond Nico’s Koning veel actiever en en zou een vrijpion de partij beslissen. Sjoerd liet het zover niet komen en gaf op.
Op bord 6 eindigde de partij tussen Sanne Visser en Jeroen Bakker (1957) ook al snel in remise. Helaas heb ik van de partij zelf weinig kunnen zien.
Op 5 Arno Buijten tegen Rob van den Heuvel (1935). Ook Arno stond een pionnetje achter maar had daarvoor wel aanzienlijke positionele compensatie. De stukken van van den Heuvel stonden passief en Arno leek te domineren. Heel langzaam echter wist de Aartswouder zijn stelling te verbeteren. Ongetwijfeld zal de analyse uitwijzen dat Arno het ergens beter had kunnen doen maar uiteindelijk gaf toch de pluspion de doorslag en legde hij de Koning om.
Op bord 4 Vladimir Bartels tegen de sterke en goedlachse Mark Helder (2048). Bij mijn eerste blik op het bord leek Vladimir de sterke Helder misschien wat onderschat te hebben. Hij was vol in de aanval maar was inmiddels wel een Toren kwijtgeraakt. Ook leek Helder de aanval te kunnen pareren en schoof gestaag een paar pionnen naar de overkant waardoor Vladimir tenslotte moest capituleren.
Op bord 3 speelde Pim Jekel tegen oude bekende Peter Holscher (1959). Tja en ook Holscher ondervond dat onze Pim steeds sterker wordt en langzaam zijn rating naar de 2000 grens aan het brengen is. De dreigingen werden Holscher teveel en toen hij het laatste stuk ruilde bleek hij in een straal verloren pionnen eindspel geraakt te zijn.
Op bord 1 Frank van der Velpen tegen de sterke Tobias Hendriks (2191). Hendriks leek iedere keer de betere stelling te hebben maar op de typische van der Velpen manier werden telkenmale de dreigingen gepareerd. Ik kan uit ervaring vertellen hoe moeilijk er van deze man te winnen is. Ook Hendriks zag op een gegeven moment het nutteloze van zijn pogingen in en de spelers kwamen remise overeen.
Dat bracht de stand op 3,5 – 3,5 in deze spannende match met alleen de strijd op bord 2 nog gaande tussen Peter Smits en Toine Molenaar (1940). Peter stond een pionnetje voor en leek eenvoudig naar winst te sturen maar wilde het toen te mooi doen waardoor Molenaar terug wist te komen en Peter enige zeer secure zetten moest zien te vinden. Toen hij daarin slaagde was het Molenaar die weer in het nauw gedreven werd en uiteindelijk midden op het bord mat werd gezet.
Zodoende een zeer goede 3,5 – 4,5 overwinning voor het tweede team en opgerukt naar de 2e plaats in de stand. Wordt vervolgt op 9 November in de thuiswedstrijd tegen ‘t Saense Paard.