Vandaag :Vandaag jeugd:
Vandaag niets op de jeugdagenda

Bondswedstrijd

De Waagtoren N2 – Purmerend N1 3 – 5

Op 14 november speelde het eerste NHSB-team in Alkmaar de belangrijke wedstrijd tegen De Waagtoren 2. Met twee met 5½ – 2½ gewonnen wedstrijden voerden zij het veld aan.

Dit verslag is zoals gebruikelijk geschreven op basis van de korte verslagjes die teamleden hebben aangeleverd.

 

Op bord 1 speelt Pieter een gecompliceerde partij. Als ik langs loop zie ik dat hij een stuk heeft geofferd voor een hevige aanval. Wat er precies is gebeurd weet ik niet, Pieter is er niet aan toe gekomen iets over zijn partij te vertellen. Hij wint de partij.

 

Ook bij Frank, op bord 2, zie ik dat hij een stuk minder heeft, als compensatie heft hij een vrijpion op a3. Over zijn partij schrijft Frank:

Even moest ik aan Ton de Veij denken na mijn partij tegen De Waagtoren 2. Ik weet niet meer tegen wie we speelden, maar hij had remise gespeeld tegen iemand met een rating van in de 1400. Dat vond hij zo’n blamage waardoor hij vond te moeten stoppen met schaken. Gelukkig heeft hij nooit de daad bij het woord gevoegd.

Maar ik moest er wel aan denken na mijn partij tegen De Waagtoren 2. Mijn tegenstander speelde ook zo’n ‘krolse’ variant met 1.d4 waardoor we al snel uit de theorie waren en dat is meestal een voordeel van de betere schaker. Ik speelde ook rustig naar een betere stelling en na Da8 met zwart geeft ook de computer aan dat zwart beter staat. En durf de computer eens tegen te spreken.

Mijn pionnenopmars aan de damevleugel was doeltreffend totdat ik een pionnenruil verwisselde en van, in voetbaltermen, een 5-0 voorsprong naar een 5-0 achterstand ging in één zet. Bij voetbal is dat totaal onmogelijk, maar bij schaken is dat dagelijkse kost.

En deze verwisseling deed me denken aan Ton de Veij met zijn opmerking over stoppen met schaken.

Het offer van Pieter zal wel doordacht geweest zijn en vooral diep berekend, maar mijn offer was geboren uit nood. Een stuk tegen 2 pionnen, maar wel een vrijpion op a3. Echter onvoldoende compensatie en weer vertelt de computer de waarheid. Het wordt uiteindelijk remise doordat de stelling te moeilijk is voor wit om te winnen en hij was natuurlijk al heel blij met het halve punt tegen iemand met zo’n veel hogere rating.

Gelukkig zag ik allemaal koningen aan mijn kant van de borden staan, dus de eerst vier borden

hadden voor 3½ punt gezorgd. Precies wat Serkan Milli verwacht en geëist had. Daarnaast speelde

Sanne Visser soeverein zijn partij naar winst waardoor we in ieder geval gewonnen hadden.

Veel van de borden heb ik niet gezien want ik heb tegenwoordig veel tijd nodig. Meestal een teken dat de vorm er niet is, ofschoon ik het aan ouderdom wijt.

Gelukkig is er nog hoop voor me, want ik zie Ton de laatste tijd weer als een jonge god bezig achter het schaakbord, dus ik blijf het ook nog maar een tijdje doen.

 

Over zijn partij schrijft Anton:

Op Ruud Adema heb ik me een beetje voorbereid. Op basis van zijn oude partijen verwacht ik een Aljechin. Het werd een Caro-Kann met 4…Pd7.

Ruud Speelde te vroeg h6 (zet 7) in de opening, waarna ik een kans miste op een vroeg klassiek paardoffer. Daardoor komt zwart wel voor langere tijd materiaal voor, maar het is praktisch heel lastig omdat zwart geblokkeerd wordt door eigen stukken en wit vrij kan ontwikkelen.

Na zet 17 had Ruud al 53 minuten nagedacht. Op zet 24 deed ik een praktisch goede winstpoging wat resulteerde in pionwinst. Hierna wordt er direct afgeruild naar een eindspel. Na zet 25 had Ruud nog minder dan 5 minuten bedenktijd, hier hou ik actief rekening mee, door juist de stukken op het bord te houden en meer keuzes te geven.

Op zet 31 kies ik verkeerde plan door niet direct de koning erbij te halen via f1. Vanaf zet 34 heeft Ruud nog rond de minuut bedenktijd (met 10 seconde per zet erbij enorm lastig).

Na zet 37 sta ik een verre vrijpion voor, maar ik kwam er niet echt uit hoe ik kon winnen. Op zet 39 mis ik een vergelijkbaar plan als op zet 31 door de koning erbij te halen, waarna ik wel zou kunnen promoveren. Na zet 40 zag ik geen echte directe winst, hield mijn stukken op het bord en probeerde het hem zo moeilijk mogelijk te maken. Dat resulteerde erin dat Ruud op zet 46 door zijn vlag ging.

Het voelt als een ‘smerige’ overwinning maar ik heb wel duidelijk de beste kansen gehad en door de continue druk van tijdnood bezwijkt mijn tegenstander.

 

Bij Vladimir zag ik een koningsaanval die er vervaarlijk uitzag. Over hoe hij het punt heeft binnengebracht heb ik geen verdere informatie.

 

Sanne op bord 6 krijgt een Pirc te bestrijden. Hij pakt dat agressief aan maar vindt toch dat hij slecht uit de opening is gekomen. Hij pakt een pion mee op zet 20. Zijn tegenstander heeft daarover 40 minuten nagedacht en om 22:30 heeft hij nog maar 10 minuten op de klok in een bijzonder gecompliceerde stelling. Desondanks blijft zijn tegenstander goed en scherp spelen, Sanne moet vechten om overeind te blijven. Uiteindelijk resteert een eindspel met een pion meer dat Sanne weet te verzilveren.

 

Op bord 6 speel ik, Rob, een saaie partij waarin het evenwicht niet echt is verbroken. Het geheugen wordt steeds roestiger en het kost me tijd te bedenken hoe het ook al weer moet. Maar de computer kwalificeert het van beide kanten als foutloos. Dat valt dan weer alleszins mee. Alhoewel: op zet 17 verspilt mijn  tegenstander een tempo door een pion te dekken. Door 17. h5 te spelen kan hij een aanval opzetten en als ik dat niet goed pareer kan ik ten ondergaan aan mijn zwakke zwarte velden rond mijn koning. Na mijn 17. …, h5 is de muziek uit de stelling en na nog een paar zetten delen we het punt.

 

Marloes speelt tegen de tegenstander waarvan ik de vorige keer dat we tegen de Waagtoren moesten vrij geruisloos en kansloos verloor. In de opening verliest Marloes al snel een pion en blijft zitten met een geruïneerde pionnenstructuur. Een snel verlies.

 

Op bord 8 speelt Serkan zo te zien een goede opening en schat ik zijn partij in op zeker 70% winst. Als ik later weer kijk blijkt hij in een veel slechter staand eindspel beland te zijn met een zwakke loper en passieve koning tegen een sterk paard en een actieve koning. Tel daarbij de tijdnood op waarin hij een vergiftigde pion pakt. Daarna stort zijn stelling ineen en is verlies een feit.,

 

Tussen de regels door geeft Frank aan dat de meeste punten worden binnengehaald door de eerste vier borden en dat de ‘staart’ het wat laat afweten. Als je Sanne op bord 5 meetelt hebben de eerste vijf borden 10 uit 15 gescoord, met Anton als topscorer met een puike 3 uit 3. De laatste drie borden komen slechts tot 4 punten. De ‘vaste’ spelers scoren 2 uit 5, de invallers 2 uit 4. Daar is dus nog een wereld te winnen!

De kijk van onze tegenstander op de wedstrijd is in een gedetailleerd verslag te lezen op de website van De Waagtoren: https://www.waagtoren.nl/2023/11/20/waagtoren-n2-lijdt-eerste-nederlaag/ Ik zal maar geen kwade opzet veronderstellen om Frank zijn remise in te wrijven door hem verkleind ‘Van der Velp’ te noemen…

KTV 4 – Purmerend N3

Afgelopen vrijdagavond de laatste ronde van het N3 team.

Evert Schlebaum kon niet aanwezig zijn maar onze externe wedstrijdleider Bert Jan Melchers was weer een voortreffelijke invaller, verder waren we op volle oorlogssterkte naar Enkhuizen afgereisd. De nieuwe weg er naar toe is een verademing, geen stoplicht kom je meer tegen dus uitgerust konden we de wedstrijd aanvangen.

In Enkhuizen werden we gastvrij onthaald door KTV, een leuke en gezellige club waar het eerste rondje koffie gratis was, maar had je nog trek dan zat er ook nog wel een 2e “bakkie”voor je in de pot. De  koektrommel ging rond en later in de avond ging ook de schaal met kaas en worst rond. Kortom veel huiselijke warmte waarvoor onze dank.

Bij het verloop van de wedstrijd konden de spelers van KTV hun naam eer aan doen. Al vroeg werd duidelijk dat het voor Purmerend een makkelijke avond zou worden.

Kees Pruis op bord 1 had een mooie actieve stelling met positioneel voordeel.

Paul Volkers, spelend op bord 2 stond onder lichte druk en zijn jonge tegenstander dicteerde lange tijd het spel.

Frank Reurs, bord 3, had op de donderdag zijn partij geanalyseerd met Pieter Hopman waaruit bleek dat er in de opening veel meer te halen was geweest. En wat een wedstrijdvoorbereiding, exact die stelling kwam weer op het bord waarna duidelijk werd dat mijn tegenstander hier niet goed raad mee wist. Ruim voordeel.

Perry Koopmans op bord 4 had een rustige opening maar kwam hier wel met licht voordeel uit.

Bert Jan Melchers op bord 5 stond al heel snel ruim materiaal voor en daardoor ook gewonnen.

Ron Harmsen op bord 6 stond gelijk.

Na het eerste rondje kaas en worst kon Bert Jan het eerste punt voor ons noteren, al spoedig gevolgd door Kees.  Perry kon na materiaalwinst de 3-0 aantekenen, het gelijke spel was een zekerheid.

Frank zijn tegenstander hield het nog lang vol maar na een penning wat materiaalverlies betekende gaf zijn tegenstander het op en de winst was met een 4-0 tussenstand binnen.

Ron had een mooi slotakkoord en kon de 5-0 aantekenen.

Alle ogen waren nu gericht op de partij van Paul, waar het nog alle kanten op kon. Maar in de slotstelling kwam Paul er op een geweldige manier uit. Zijn tegenstander nam te snel een torenoffer aan waarna de loper het promotieveld niet meer onder controle had door de blokkade van de eigen pion. De doorgeschoven pion van Paul kon promoveren tot dame en de 6-0 overwinning was een feit.

En waarom deed KTV zijn naam eer aan? KTV: Kan Tegen Verlies. En dat werd zonder gemor aanvaard.

We hebben een mooi seizoen gehad. Een gezellig team, fijne teamleider en goede resultaten.

KNSB Jeugdteam scoort 50% op 3e wedstrijddag

Ons KNSB jeugdteam heeft zaterdag 10 november wederom een prima resultaat behaalt in de Meesterklasse C waardoor het resultaat van vorig jaar (6 punten) al is geëvenaard. Klasse!

De eerste wedstrijd speelde wij tegen het sterke Leiderdorp welke 5 posities hoger stond met 1 punt meer (blijft toch raar die Zwitserse indeling) en op 3 borden overrated was. Thijs Schols speelde goed maar liet zijn paard liet insluiten en dit verlies kon hij niet meer goed maken.  Tim van Rijs maakte er een lange goede partij van maar kreeg een koningsaanval tegen zich welke hij niet kon verdedigen. Dennis Jansma was de derde speler die klaar was na een prachtige partij welke hij in het pionnen eindspel verloor. Vladimir Bartels kwam in een eindspel terecht met toren, loper en 4 pionnen, zijn tegenstander kon zijn koning activeren waardoor ons team met 0-4 verloor. Een kleine deceptie omdat er zeker kansen op een gelijkspel

De tweede wedstrijd tegen RSR Ivoren Toren (net als ons 4 punten). Dit was echt een wedstrijd zoals je weinig ziet. Vladimir, Thijs en Tim waren binnen het half uur klaar met een mooie overwinning. De hele zaal keek op van de lege borden en diverse spelers en teamleiders kwamen kijken wat gebeurt daar. Dennis speelde iets langer (uurtje) omdat zijn tegenstander maar niet wilde opgeven. 4-0 voor Purmerend!

Nog 1 wedstrijddag te gaan maar we kunnen nu al trots zijn op onze jeugd.  Vergeet niet dat 50% van het team nog uit D spelers bestaat.

 

Historische bondswedstrijd

Op donderdagavond 11 oktober 2018 was het zover!
Voor het eerst in de geschiedenis van onze vereniging trad een compleet damesteam aan in de NHSB competitie.
Het PN2-team onder leiding van Cor Groot viel de eer te beurt om het op te nemen tegen het volledig uit dames bestaande PN5-team onder leiding van kopvrouw Marloes Rogge.
Als voorzitter moest ik natuurlijk even memoreren, dat Hein Donner in 1968 nog schreef, dat vrouwen niet kunnen schaken. Voormalig wereldkampioen, de geniale Gari Kasparov was dezelfde mening toegedaan. Hij moest wel even slikken, toen hij in 2011 verslagen werd door Judith Polgar, de beste vrouwelijke schaakster ooit. In 2012 versloeg zij tevens Anand, die ook jarenlang wereldkampioen was.
Zover zijn de dames van Purmerend 5 nog niet, daarvoor zijn de verschillen nog te groot, maar de dames weerden zich dapper.
Marloes Rogge bewees haar enorme progressie, door Ton van Diepen te verslaan. Zij redde daarmee het team voor een 0-6 nederlaag. Veelbelovend waren ook de partijen die Debbie Peters (tegen Cor Groot) speelde en Mirjam van Rijs, die helaas blunderde in een gelijke stand. Het ontbreekt de dames nog aan routine, maar het enthousiasme is groot. De rest komt vanzelf!
Feike zou inderdaad verbaasd zijn geweest als hij hierbij aanwezig had kunnen zijn. Wij waren dat wel en hebben ervan genoten!
In 2015 namen Ton de Veij en ik het initiatief om in het Eggertcentrum een aantal lessen te geven speciaal voor vrouwen. Pieter sloot deze lessenserie af met een masterclass en werd zo enthousiast,  dat hij besloot om de moeders van de jeugdleden les te gaan geven tijdens het trainingsuurtje op de donderdagavond. Het is ook aan zijn inzet en enthousiasme te danken, dat de dames dit jaar klaar waren om deel te gaan nemen aan de interne- en de bondscompetitie.
Een prachtig intitiatief en een geweldig voorbeeld voor alle meisjes die lid zijn van onze vereniging.
Ik wens het damesteam veel succes en veel plezier!
Even voorstellen:
Playing captain: Marloes Rogge nam het op tegen Ton van Diepen en  won fraai.

Ingrid van Rijs-Brands speelde tegen Rudolf Puister

Flora Gaeta mocht het opnemen tegen Alex Romijn

Mirjam van Rijs miste remise tegen Sandro Gaeta

Juliette Veldt speelde tegen Gert Kalkhoven

Debbie Peters speelde sterk tegen Cor Groot. Ze zag wel, dat ze herhaling van zetten kon afdwingen en daarmee remise kon forceren, maar speelde door en verloor alsnog.

De wedstrijd werd perfect geleid door scheidsrechter en externe wedstrijdleider Bert-Jan Melchers