In Zuid-Holland gedijt 1e team uitstekend

https:\/\/www.schaakbond.nl/wedstrijdschaak/knsb-competitie/2015-2016/klassen/1b

Ons 1e team speelde gisteren alweer een uitwedstrijd (voor het 3e achtereenvolgende jaar tegen DSC Delft) en dat ze in Delft bang waren, getuigt van het feit dat ze de Engelse GM Stewart Haslinger (2497) hadden laten overkomen om hen te helpen. Het was de 1e keer dat hij meespeelde en hij had zich volledig op Pieter  kunnen voorbereiden, zonder dat Pieter dit ook kon doen.

Ook hadden ze een tactische opstelling gemaakt, zodat hun 2 IM’s Chiel van Oosterom en Joost Michielsen aan de borden 4 en 7 plaatsnamen.

Veel hielp het niet, want wat is het waard zo’n tactische opstelling. Andere spelers met een (veel) lagere rating treffen dan sterkere spelers en gaan er dan geruisloos af.

Zo in het geval van Demre. Hij trof één van de 3 dames Talitha Munnik met maar liefst bijna 400 puntjes minder. Dat was ook te merken, want na 2 uur spelen konden de stukken in het doosje en stond het 1-0 voor ons.

Hierna ging Pieter na ruim 3 uur, na heftig tegengesparteld te hebben, onder het juk door van de Engelse GM.

Even later stonden we alweer voor, omdat Enrico na een uitstekende aanval IM  Chiel van Oosterom tot overgave dwong. Fantastisch gespeeld Enrico!

Na zo’n 4 uur spelen moest Giel tegen Mathieu Freeke (ca. 200 punten meer) het hoofd buigen. Hij moest een zware witte centrumaanval bekopen met verlies van randpion op a7 en toen was er geen kruid meer tegen gewassen.

Eigenlijk moest Giel op deze dag dochter Anouk helpen verhuizen, maar ik had me veel inspanningen getroost om haar op andere gedachten te brengen hetgeen uiteindelijk lukte. Bedankt nog Anouk!

Nicky speelde tegen een agressieve Joost Michielsen, die speelde alsof hij om 2 uur ergens anders een afspraak had. Met nog een paar minuten op de klok en nog vele zetten te doen, kon Nicky het heft in handen nemen temeer omdat Joost snel bleef spelen. Het zag er naar uit, dat ook de 2e IM zou worden verslagen maar even een gebrek aan concentratie kostte een stuk, maar door een verre vrijpion bleef het lastig voor de Delftenaar. Maar wat onze man ook deed, het was vechten tegen de Delftse bierkaai en zo stonde we voor het eerst achter (2-3).

Yong Hoon offerde in een gelijke stand een kwaliteit en kreeg een gevaarlijke aanval, mede door een prima geposteerde loper. Vaak is het niet beter om een kwal te winnen, als de tegenstander een sterke loper heeft. Na wat heen en weer gespeel, kwam Yong Hoon sterk terug en bracht de stand weer in evenwicht.

Maar toen moest Anton, invaller voor Warner, na uitstekend gespeeld te hebben, zijn meerdere in Sebastiaan Smits erkennen. Wat hij ook deed zijn tegenstander speelde het erg sterk en daar was weer de achterstand.

Maar de rest van de partijen bood uitzicht op meer.

Piet aan bord 1 speelde tegen Lisa Hortensius en deze keer had Piet eens meer tijd dan zijn tegenstandster. Opzienbarend zo iets en ik begon mij al ernstig zorgen te maken. Dit is niet goed, dacht ik. Maar Piet verbeterde zet voor zet zijn stelling, raapte een pionnetje en zette zijn 2 lopers zo sterk neer, dat vooral het paard en in mindere mate de loper van Lisa weinig konden uitrichten.

Lucas en Wim hadden inmiddels stellingen bereikt tegen resp. de 3e vrouw Martine Middelveld en Jan-Pieter Vos, die hoop gaven op meer dan een gelijkspel.

Wim kreeg een eindspel van toren en 2 pionnen tegen Jan-Pieter een toren en 3 pionnen. Wim zag al heel snel, dat dat niet te winnen was voor wit en dus waren alle ogen op Lucas gericht. Hij had de gehele partij beter gestaan en toen hij een pion had gewonnen gaf de computer +4 aan. Een duidelijk slechte zet bood Martine de kans om de remisehaven in te vluchten en zo werden de laatste 3 partijen binnen 1 minuut beslecht.

Wim en Lucas remise en Piet winst brachten de 5-5 op het scorebord.

Weer een puntje er bij, maar nog niet veilig. De laatste 2 wedstrijden (op 2 april thuis tegen Voerendaal en op 23 april uit tegen UVS in Nijmegen) moeten het eventueel benodigde laatste punt binnenbrengen in deze sterke zuidelijke 1e klasse.

Ook mag nog even worden gewezen naar arbiter Arthur Schuering, die werkelijk overal bij stond en die niets ontging.

Heel fijn om zo’n arbiter te hebben. bedankt Arthur!

Het dinertje bij de plaatselijke Italiaan smaakte ons uitstekend en was als vanouds weer erg gezellig, waarbij wel opviel dat Giel erg rustig was. Achteraf had hij waarschijnlijk toch liever helpen verhuizen!!

Ton de Veij