Zinderend slot van een spannende middag
Gisteren speelde het 1e team van Eggert Purmerend de belangrijke wedstrijd tegen Paul Keres uit Utrecht. Voor diegenen die niet weten wie Paul Keres was.
Paul Keres was een GM uit Estland en overleed op 59-jarige leeftijd in 1975. Hij heeft een 30-tal openingsvarianten nagelaten en was in de jaren ’50 en ’60 één van de sterkste schakers ter wereld.
Het ratingverschil was iets in ons voordeel, maar de Utrechters hadden een puntje meer.
Al snel was er op bijna alle borden spektakel te zien. Zo offerde Jan Breukelman tegen Piet al snel een kwaliteit en zo te zien was dat wat voorbarig. Ook Wim kon het niet nalaten om een pion te offeren, maar daarvoor kreeg hij wel meer ruimte waar hij erg secuur mee omsprong.
Na zo’n 2 uur spelen zag het er bijkans prima voor ons uit.
Na 3, 5 uur werd het 1e puntje door Lucas gescoord. Was hij de vorige wedstrijd nog de laatste, nu zag hij kans middels een uitstekende verdediging, de offers van Jeroen Bollaart te ontmantelen en als 1e een vol punt te scoren. Even later was het de beurt aan Giel. Hier gebeurde ook van alles. Maar het offer wat Anton Rosmuller bracht, gaf wel enige hoofdbrekens, maar de ver vooruitgeschoven pion op e6 werd van 4 kanten door Giel belaagd, hetgeen teveel van het goede was en we met 2-0 voorstonden.
Zijn partij:
Over de andere borden hadden we, behalve bij Demre nog geen reden tot klagen.
Helaas kon een tijdens de partij ziek geworden Nicky ondanks een in 1e instantie prima positie het niet bolwerken tegen Bert Both en zo was daar bij het ingaan van de tijdcontrole de 1e nul en al snel volgde er een nul voor Pieter.
Na zo’n 15 zetten had Hugo ten Hertog nog maar zo’n 6 minuten bedenktijd en Pieter nog zo’n 50 minuten en ik vond ook nog dat Pieter beter stond. Maar Hugo haalde alles uit de kast, won een paar pionnen en toen kon onze kopman opgeven.
Yong Hoon was de volgende die verloor. Na een goed begin en een goede stand, ging het tegen de tijdcontrole danig mis tegen het jonge talent Casper Schoppen. En zo was de score ineens 2-3 in ons nadeel.
Enrico stond zeker niet slechter en kon in het eindspel een pionnetje winnen. Helaas niet genoeg voor de winst en remise werd zijn deel tegen Paul Hommerson.
Op de overige borden stonden Wim gewonnen, Demre slecht, Warner wellicht iets beter en Piet minder, zodat we moesten hopen op maximaal een gelijkspel.
Demre verloor uiteindelijk tegen Xander Wemmers, na met een kwaliteit minder nog van alles te hebben geprobeerd met een verre pion, maar IM Wemmers gaf geen krimp en scoorde de 2 1/2 – 4 1/2.
In Warner’s partij ging van alles mis met de klok. Eerst had na de tijdcontrole een of andere onverlaat (niemand weet wie) de klok bij het bord weggehaald (beide spelers liepen even rond om zich van de stand op de resterende borden op de hoogte te stellen). Helaas kon de arbiter van dienst de klok niet instellen en deed Warner’s tegenstander dit maar zelf. Maar in het 2e gedeelte kwam Warner er achter, dat de per zet toegevoegde 30 seconden er niet meer bijkwamen. Dus weer de klok ingesteld en wederom gaf de arbiter niet thuis. Niet om het een of ander, maar daar is de wedstrijdleider toch ook voor.
Hij moet toch tenminste de klok kunnen instellen.
Hierna gaf ik Warner het teken om vol op de aanval te gaan en te gaan forceren.
Eerst won Wim na een uitstekend gespeelde pot na een nog wat moeizaam eindspel.
En Warner voerde de druk op tegen Marijn Otte, die een op a8 staande loper behoorlijk had buitengesloten.
Hij won een pion op de h-lijn en toen zijn 2 verbonden pionnen op de koningsvleugel naar voren stoven, was er geen houden meer aan en was de stand met 4 1/2 – 4 1/2 gelijk en moest Piet het laatste halfje zien binnen te halen.
Piet had na het kwaliteitsoffer zijn zaakjes goed op orde, maar overzag helaas een goede voortzetting en toen keerden de kansen voor Breukelman en resteerde er een eindspel met zwart een loper en 3 pionnen tegen Piet een toren.
Met voor beiden steeds nog maar weinig seconden op de klok gaf Piet een demonstratie weg van hoe zo’n eindspel gespeeld moet worden. De talrijke toeschouwers keken ademloos toe. Eerst offerde zijn tegenstander nog een pion, maar de witte koning ging naar het juiste veld en de witte toren belaagde koning, loper en pionnen steeds van de achterkant. En wat Jan Breukelman ook probeerde (er werden talloze zetten uitgevoerd) Piet vond steeds de juiste zetten.
Toen de concentratie van de Utrechter even weg was, sloeg Piet de gedekte vrijpion pardoes met zijn toren er af en kon even later de resterende pion met zijn koning buitmaken en resteerde er slechts een loper. Remise was zijn deel na een zinderend partijslot.
Geweldig gespeeld Piet.
Achteraf overheerste het uiteindelijke resultaat van 5-5, maar na alles overdacht te hebben vind ik wel, dat we ook nu weer onszelf iets tekort hebben gedaan.
Onze concurrenten Voorschoten en DD verloren beiden, zodat het gat met de degradatieplaatsen weer ietsje groter is geworden.
De volgende wedstrijd is op 19 maart in Delft tegen concurrent DSC Delft, die met 6 punten 1 punt meer heeft.
Met dank weer aan de ondersteunende krachten Jan en Foppe, die alles weer in goede banen leidden.
Ton de Veij