Purmerend 2 trapt seizoen af

Purmerend 2 – Het Spaarne 1

Nadat het tweede team vorig seizoen op een haar na het kampioenschap had gemist werd dit seizoen in ongewijzigde formatie afgetrapt voor een hernieuwde zoektocht naar succes. Qua ratingsterkte zitten staan we dit seizoen als middenmoter op de kaart dus zal het aanpoten worden. Op 21 september werd afgetrapt tegen Het Spaarne. Hieronder leest u een impressie van enkele spelers over hun partij en beleving. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in een zwaarbevochten 4-4.

Bord 1  Frank van der Velpen (2004) – Colleen Otten (2006)

Excuses na 50 jaar

Sanne Visser had me bij het rapid-kampioenschap van dit seizoen hard van het bord gemept met de Pe5 van het Scandinavisch. Daarom kreeg het extra aandacht bij mijn voorbereidingen voor zwart bij de eerste KNSB-wedstrijd.

En ja hoor, daar kwam de Pe5 variant door Colleen Otten, Met mijn Le6 week ik af van de hoofdpaden en moest mijn tegenstandster zelf nadenken. Met Le6 ontweek ik vele scherpe varianten waar ik geen behoefte aan had en ik stuurde aan op een rustige gelijkwaardige stelling. Na 13 zetten een remise met zwart is toch geen slecht resultaat.

Ton de Vey, die na de partij arriveerde bracht Colleen op de hoogte van mijn saaie wijze van schaken. Maar na de partij kwam dan toch het interessante deel. Bij het post mortem werden toch vele interessante varianten, vooral door wit, op het bord getoond. Het resultaat was dat ik toch weer huiswerk heb. Een ander opmerkelijk feit was dat Colleen mij dacht te herinneren van een IBM-toernooi waarbij zij zich uitermate aan mij irriteerde. Ik schijn tijdens de partij vaak gekucht te hebben en vaak mijn neus opgehaald. Natuurlijk had ik een discussie aan kunnen gaan met de vraag of ik het wel was, maar ik hield het simpel: ik bood mijn excuses aan na 50 jaar.

Thuis gekomen ging ik op zoek naar een schamel aantal IBM-verslagen, maar ik vond niets over Colleen Otten. Ik vond wel een boekwerk van 1968 en daar stond ene de Vey tussen de prijswinnaars van de tienkampen. Of het onze Ton was weet ik niet en “er zijn meer honden die Fikkie heten” zei mijn oma in dergelijke gevallen. Ton, in ieder geval veel sterkte gewenst met je nieuwe knie.

Ik was snel klaar met mijn remise en op weg naar de uitgang van de zaal dacht ik te zien dat Rob van Someren straal verloten stond, maar uiteindelijk heeft hij gewonnen, dus ik zal het gelukkig verkeerd gezien hebben.

In dat geval mijn excuses na 1 dag.

Bord 2  Peter Smits (1999) – Paul Ruber (1997)

Met wit moest ik tegen Paul Ruber. Voor de oud Purmerenders van de club een bekende naam. Eind jaren 70/begin jaren 80 was het één van de betere spelers van onze club. Een leuk weerzien dus waarbij er een hoop oude koeien uit de sloot werden getrokken. De partij zelf was erg vlak. Ik speelde met wit een afruilvariant (cxd5) in de slavische opening, wellicht vanuit een onbewust respect voor Paul vanuit mijn eigen jeugdtijd.

De partij kwam niet opgang en in een volledig gelijke stelling kwamen we al snel tot een ‘gentlemens agreement’ (1/2-1/2)

Bord 3 Pim Jekel (1999) – Loek Veenendaal (1947)

Helaas geen verslag van Pim ontvangen maar hij won op degelijke en fraaie wijze zelfs zonder in tijdnood te komen.

Bord 4 Ton van Nieuwkerk (2025) – Sander Schilthuizen (1920)

Door een onnauwkeurigheid van mijn tegenstander in de Scandinavische opening zag ik twee mogelijkheden op groot voordeel. Ik koos- na een kwartier denken –  voor de tweede, strategische, mogelijkheid. Vooral omdat hier een mooie mataanval aan gekoppeld was. Helaas overzag ik daarbij een  afruilvariant die rechtstreeks tot remise leidde, namelijk een pionneneindspel met ongelijke lopers. Uiteraard zag ik thuis in de computer dat de eerste (positionele) mogelijkheid inderdaad tot winnend voordeel had geleid. Geen fijn begin van het seizoen, maar gelukkig is dit seizoen nog lang!

Bord 5 Arno Buijten (1991) – Aad de Bruijn (1947)

Ook van Arno geen verslag maar hij kon het niet bolwerken tegen de doorgewinterde Aad de Bruijn. Arno kwam een tweetal pionnen achter en was in het resterende Toreneindspel kansloos.

Bord 6 Sanne Visser (1928) – Leo Littel (1856)

Sanne speelde tegen Leo Littel, een tegenstander die ik eigenlijk zelf als tegenstander op bord acht had verwacht. Helaas weinig kunnen meekrijgen van deze partij maar op enig moment werd de vrede getekend.

Bord 7 Nico Felten (1925) – Frans Arp (1966)

Bij Nico zag ik zowel op de Damevleugel als op de Koningsvleugel een dubbelpion op het bord staan. De respectievelijke halfopen G en B lijn werden niet echt gebruikt maar Arp had wel positionele dreigingen waarbij die uiteindelijk Nico fataal werden. Hij moest al vrij snel opgegeven.

Bord 8 Rob van Someren (1917) – Jan Vos (1908)

Ik speelde een Jobava Londen opening maar koos het verkeerde plan waardoor mijn stukken wat verkrampt kwamen te staan. Uiteindelijk verloor ik daardoor tijdens een stukkenruil een pion. Als compensatie was ik verlost van de verkramping in mijn stelling en kon met tempowinst mijn Toren activeren terwijl mijn tegenstander zijn Toren nogal passief plaatste.  Uiteindelijk resulteerde mijn actievere Torens in de winst van 2 pionnen en later nog een vol stuk waarna mijn tegenstander zich gewonnen gaf.  

Naar mijn mening heb ik in deze partij geen enkel moment straal verloren gestaan, Misschien wel een beetje verloren 🙂 excuses aanvaard dus Frank.