Omdat ik nog niet zo lang geleden met pensioen ben gegaan, had ik dit jaar de tijd om voor de eerste keer mee te doen aan de 10-kamp op het Tata Steel-toernooi in Wijk aan Zee, net als Frank Reurs, die ook zijn werkzame leven heeft afgerond.
Het toernooi begon voor mij met een overwinning. Daarna speelde ik enkele partijen slecht en verloor ik, of gaf ik op, terwijl de computer aangaf dat er nog volop kansen waren. Verder stond ik in één partij torenhoog gewonnen, maar liet ik mijn tegenstander ontsnappen door eeuwig schaak. Een andere keer ging ik in de aanval, maar mijn tegenstander startte een tegenaanval, waardoor hij won.
Rob Hählen had ons hier nog zo voor gewaarschuwd tijdens zijn training afgelopen donderdagavond op de club. Toch ben ik erin getrapt.
Tegen degenen die mij kennen, zeg ik altijd dat schaken voor mij geen ontspanning is. Steeds maar weer de beste zet proberen te vinden, de angst om een blunder te maken, en dan nog de stress in de tijdnoodfase… Nee, ik ga liever een rondje hardlopen of werk als vrijwilliger in de natuur voor het IVN. Dat is pas echt ontspanning.
Toch kan schaken je af en toe een euforisch gevoel geven.
In de negende en laatste ronde moest ik tegen Wilfred Heap, die zeven partijen had gewonnen en één remise had gespeeld. Onderweg in de auto zei ik tegen Frank: “De dood of de gladiolen! Ik laat me niet afschepen met een snelle remise.” Waarop Frank antwoordde: “Ik denk dat hij zijn laatste wedstrijd ook wil winnen.”
Je zult het niet geloven, maar ik won de partij in slechts 12 zetten met een stukoffer op f7! Hierdoor eindigde ik met 5 punten uit negen partijen.
Hieronder kunt u de zetten naspelen.
Volgend jaar zijn Frank en ik zeker weer van de partij. Dank aan de clubleden die ons kwamen aanmoedigen en aan de meespelende clubleden met wie we onze verhalen konden delen.
Eén ding zal ik niet meer vergeten tijdens het schaken, zoals tijdens het toernooi iedere dag werd gezegd: Good Luck and enjoy!
leuke partij Ton
Zeker een leuke partij en je kunt lekker snel aan het bier. 🙂