Pieter speelt op bord 2 een gecompliceerde partij tegen Benjamin Go, als ik me het goed herinner een veelbelovende jeugdspeler rond 1980. Hij weet Pieter zijn eerste halfje in zijn externe partijen voor Purmerend te ontfutselen. (½-½)
Tijmen op bord 7 speelde naar eigen zeggen wat te passief, maar houdt met zwart lang stand. Totdat zijn tegenstander met een pion- en een torenoffer de stelling beslissend openbreekt. Zijn tegenstander wint het geofferde materiaal met rente terug en houdt een dodelijke aanval. (½-1½)
Dennis speelde op bord 4 met wit tegen Richard Duijn (2222). Gezien zijn hoge rating vond hij remise een goed resultaat. Dat werd het ook. Dennis zegt dat hij de hele partij ten minste gelijk heeft gestaan. De partij eindige uiteindelijk met eeuwig schaak. (1-2)
Sanne speelt op bord 5 het Spaans deze keer tegen met een Berlijnse muur waarvan hij het gevoel heeft dat het meer een voorzetwandje werd dan een stevige betonnen constructie. In een zijvariant offert zijn tegenstander twee pionnen. Sanne denkt twee manieren te zien om gelijk te maken, waarvan de ene goed is en de ander niet. Hij kiest voor de laatste. Na 13 zetten staat een stelling op het bord met voor Sanne een geïsoleerde dubbelpion op de f-lijn en een geïsoleerde tripelpion de d-lijn. De loper op c8 en de toren op a8 zijn tot volstrekte passiviteit gedoemd. Zelfs met twee pionnen minder geeft de computer een plus voor wit van tussen de 3 en 4. Naast Sanne gezeten gaf ik geen cent voor zijn stelling. De neiging om op te geven is er, maar langzaam maar zeker komt Sanne los. Zijn tegenstander voelde het tij kennelijk keren en bood remise aan. Toen ik het aanbod hoorde moest ik even aan Hugo de Groot denken en zijn wonderbaarlijke ontsnapping uit slot Loevestein. (1½-2½)
Max speelt als invaller aan bord 1. Het ratingverschil is zo’n 350 punten in zijn nadeel maar hij speelt een goede partij waarbij hij een licht voordeel heeft. Op de 30e zet laat hij een nare penning toe waardoor zijn structuur wordt verminkt en kantelt de partij in zijn nadeel. Het resterende toreneindspel, waarbij zijn tegenstander een verre vrijpion heeft, wordt volgens het eindspelprincipe ‘haast je niet’, tot winst gevoerd. (1½-3½)
Marloes komt op bord 8 in een dameeindspel terecht waarbij haar pionnenstructuur beter is en haar koning actiever staat. Het evenwicht is echter niet echt verbroken en er wordt tot remise besloten. (2-4)
Frank schrijft over zijn partij op bord 3 onder de titel ‘Nauwkeurig’:
Vermanend sprak Ton de Veij mij vorig seizoen bij onze partij toe. ‘Dat had je niet gezien, dat je een kwaliteit zou verliezen’, merkte hij op. Maar ik besteedde niet veel aandacht aan die opmerking, want met een kwaliteit minder won ik de partij nog steeds. Natuurlijk had Ton gelijk, want ook al sta je gewonnen, je moet wel nauwkeurig blijven spelen. Hoe vaak zie je de computer je stelling steeds met minder beoordelen en dan is je voordeel op een gegeven moment als sneeuw voor de zon verdwenen ? ‘Schaken is een precisiespel mijnheer Brink’, had mevrouw Peng eens na een partij tegen Barry (Brink) opgemerkt. Dat zei ze voordat Barry IM werd, dus hij heeft er wel degelijk veel van geleerd. Ik liet tegen Bloemendaal de c-pion te makkelijk opstoten waardoor hij voor mijn zwarte stelling een ‘pain in the ass’ werd. Ik had toch beter naar Ton moeten luisteren. (2-5)
Zelf speel ik op bord 6.In de opening verlies ik onnodig een pion. In plaats van het geplande Ke2 met meer spel speel ik vreemd genoeg Lxh7. Ke2 zou me naar mijn beoordeling meer spel opleveren. Met een compleet dichtgeschoven koningsvleugel heb ik nog steeds voldoende remisekansen in een dubbel toreneindspel met een paard voor mijn tegenstander en een loper voor mij. Omdat we als enigen nog bezig zijn in de verder verlaten speelruimte en ik hoop dat zijn teamleden echt wel eens naar huis willen, bied ik bij de stand van 2-5 remise aan. De stelling laat dat ook wel toe. Ik zie dat ik a5 moet spelen met een stelling in evenwicht als resultaat, maar laat dat zet na zet na. Stockfish schreeuwt me als het ware een aantal zetten achter elkaar toe dat ik dat toch echt moet doen. Hij (zij?) heeft makkelijk praten, want niet in tijdnood. Uiteindelijk verlies ik een kwaliteit in een stelling die sowieso moeilijk te houden is en is de 2-6 nederlaag een feit.
De volgende ronde tegen ‘t Saense Paard is cruciaal. Wij delen met 4 matchpunten de 7e en 8e plaats, maar zij hebben een bordpunt meer. Winnen is geboden!
Rob Hählen
2025-02-25